"Niewidzialne_niewiarygodne_idealne - miasto_dom_krajobraz" to tytuł trwającej w Galerii "Akademia w Bronowicach" wystawy prac studentów z I Pracowni Projektowania Architektury Wnętrz, której wernisaż odbył sie 29 czerwca 2017 r. Oficjalnego otwarcia wystawy dokonali: Prorektor ds. Studenckich a zarazem kurator Galerii "Akademia w Bronowicach" dr hab. Jan Tutaj, prof. ASP; Dziekan Wydziału Architektury Wnętrz dr hab. Beata Gibała Kapecka, prof. ASP oraz kierownik I Pracowni Projektowania Architektury Wnętrz prof. Elżbieta Pakuła-Kwak i asystentka dr Joanna Łapińska.
Wystawa będzie czynna do 20 września 2017 r. Na ekspozycji swoje prace prezentują studenci Wydziału Architektury Wnętrz: Magdalena Bachula, Anna Bednarek, Klaudia Dębska, Katarzyna Gronowska, Lidia Grybel, Katarzyna Hyzińska, Magdalena Jankowska, Katarzyna Kryk, Joanna Olech, Adrianna Oprychał, Dorota Pawlik, Elżbieta Pietrucha, Magdalena Romanowska, Anetta Sala, Magdalena Stolarz, Agnieszka Wereska, Anna Wielebińska oraz Paulina Zwolak.
Kuratorami wystawy jest prof. Elżbieta Pakuła-Kwak i dr Joanna Łapińska, które we wstępie do katalogu towarzyszącego wystawie w takich słowach opowiadają o ekspozycji: "Wystawa niewidzialne_niewiarygodne_idealne – miasto_dom_krajobraz prezentuje:
- dyplomy magisterskie i licencjackie wykonane w I Pracowni Projektowania Architektury Wnętrz w 2017 roku,
- instalację Substancja miasta. Zapis intertekstualny Magdaleny Romanowskiej, uczestniczki I roku studiów doktoranckich, zrealizowaną jako własna praca badawcza w powiązaniu z tematem n_n_i – m_d_k,
- prace studentów III roku studiów licencjackich i I roku studiów magisterskich wykonane w ramach cyklicznie prowadzonego zadania semestralnego inspirowanego opowiadaniami Italo Calvino Niewidzialne miasta (Miasta i pamięć. 4. Zora lub Miasta i oczy. 5. Moriana Miasta i pragnienia. 4. Fedora), bezpośrednio poprzedzającego pracę dyplomową.
Na wystawie znalazły się również fragmenty prac zrealizowanych w roku akademickim 2015/2016 przez autorki prezentowanych prac dyplomowych w ramach zadania Matryca domu / Matryca miasta w oparciu o Niewidzialne miasta (Zwiewne miasta. 1. Izaura, Zwiewne miasta. 2. Zenobia, Zwiewne miasta. 5. Oktawia, Ciągłe miasta. 1. Leonia, Miasta i niebo. 1. Eudoksja).
Niewidzialne_niewiarygodne_idealne – miasto_dom_krajobraz kryje najbardziej rozprzestrzenniony układ ludzi i rzeczy, zapętlające się continuum przestrzeni mieszczące jednocześnie świat żywych i umarłych, profaniczny i sakralny, haptyczny i percepcyjny. Współistnienie miast „realnych” i ich widm nawarstwia i zwielokrotnia obrazy przestrzeni. Kolejny obraz kryje się za obrazem przygotowującym kody dla odczytania następnego i całości. W wielopłaszczyznowej, porowatej strukturze, niekończącej się sieci referencji i odniesień kryją się ontologiczne pytania."
Zasadą programową I Pracowni Projektowania Architektury Wnętrz jest otwarcie na dialog, pojmowany jako ciągle na nowo podejmowana interpretacja relacyjnego środowiska, skupiającego kontekst, przestrzeń/przedmiot i samego badacza/twórcę. Projektowanie miejsc i przestrzeni jest nierozłączne z dyskursem teoretycznym - słowa i obrazy nawarstwiają się, łączą w rizomatycznej sieci, przekraczając systemowo zdefiniowany język architektury.
Dekonstrukcja rozumiana jako czynnik wzbogacający metody kształcenia oznacza wielokrotne przechodzenie krętej drogi od kontekstu do abstrakcji, od pojęcia do ich prawdopodobnych odniesień, od zaprzeczania do akceptacji, od intuicyjnych przeczuć do definiowania. Jest poruszaniem się w strefach "pomiędzy" - kieruje uwagę na obrzeża kulturowo przyjętych opozycji, ku krawędziom pojęć i słów, wnętrza i zewnętrza. niczego nie odrzuca, pozwala na indywidualne asocjacje przedmiotu, przestrzeni i słowa, stając się zapisem intelektualnym - nieustannie odnawiającym się tekstem, wciąż na nowo konstruowanym.
Złożone, wieloaspektowe metody kształcenia wyzwalają kreatywność, prowokują do określania własnej postawy wobec Drugiego, wobec środowiska i wobec świata. W wyniku złożonych działań powstaje przestrzeń wielowartościowa o nieskończonej liczbie powiązań i przenikań w obrębie zakreślanych terytoriów - domu, miasta, krajobrazu.
Proces realizacji zadań o szerokim zakresie problemowym - od kształtowania najbliższego otoczenia do obiektów użyteczności publicznej we współczesnych strukturach architektonicznych, obiektach zabytkowych, zdegradowanych obiektach poprzemysłowych i otwartych wnętrzach krajobrazowych - obejmuje szkice koncepcyjne, opisy, prezentacje, modele cyfrowe i modele rzeczywiste ujawniające inne niż w przedstawieniu graficznym właściwości struktur i materii, w istotny sposób wzbogacające zapisy wielowymiarowej przestrzeni.
