Błąd krytyczny rozszerzenia [sigplus]: Dla folderu galerii obrazów aktualnosci_2018/Tabisz oczekiwana jest względna ścieżka do folderu startowego określonego w konfiguracji rozszerzenia w zapleczu systemu Joomla!.
W środę, 21 listopada 2018 r., w Galerii Pryzmat Zwiąku Polskich Artystów Plastyków Okręgu Krakowskiego odbył się wernisaż wystawy JM Rektora Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie prof. Stanisława Tabisza. Ekspozycja zatytułowana "Rysunki z wyobraźni..." została zorganizowana z okazji przyznania artyście przez Związek Polskich Artystów Plastyków Okręgu Krakowskiego Nagrody im. Witolda Wojtkiewicza.
Prezes Związku Polskich Artystó Plastyków - Joanna Wachoł - tak uzasadnia wybór tegorocznego laureata nagrody:
"...Nagroda im. Witolda Wojtkiewicza przyznawana jest w dziedzinach malarstwa, grafiki i rysunku, czyli tych, w jakich tworzył jej patron Witold Wojtkiewicz. Przez 17. poprzednich edycji niezmiennie nagradzane były malarstwo i grafika, gdyż te dyscypliny sztuki najczęściej i najchętniej uprawiane są przez artystów, a trudno policzalna ilość wystaw odbywających się corocznie w Krakowie zadziwiając i zaskakując swą różnorodnością i wysokim poziomem artystycznym, dotyczy głównie tych technik.
W tym roku po raz pierwszy laur zwycięstwa w konkursie na najciekawszą wystawę w Krakowie przypadł artyście, dla którego rysunek jest elementarną częścią artystycznej aktywności, realizowaną z wielkim pietyzmem od kilkudziesięciu lat i zapisywaną w dziesiątkach niewielkich szkicowników, z którymi nigdy się nie rozstaje. Ta namiętność przeradza się w cykle rysunkowe, liczące niejednokrotnie setki prac każdy, będące znakami czasu ich twórcy i zapisem jego aktualnych zainteresowań lub, śmiało można powiedzieć, pasji. Narodzinom kolejnych serii rysunkowych zawsze towarzyszy zgłębianie tajników nauki, historii i literatury – wszystkiego, gdzie znaleźć można genezę interesującego na dany moment zjawiska oraz poszerzyć o nim swą wiedzę, przeobrażaną później w niewielkie formatowo dzieła przy pomocy pióra, pędzla i czarnego atramentu.
Tak więc, laureatem 18. edycji Nagrody im. Witolda Wojtkiewicza został prof. Stanisław Tabisz, artysta nietuzinkowy, kroczący swą własną, bardzo odrębną drogą, którego trudno jednoznacznie zaszeregować do współczesnych nurtów sztuki i oceniać według powszechnie panujących schematów. Nagrodzona wystawa pt. „Żaglowce” miała miejsce w marcu br. w Galerii Sztuki Raven Pani Zofii Kruk i składało się na nią ponad 70 rysunków poświęconych tytułowym bohaterom...."
Wystawie towarzyszy obszerny katalog. W tekście Jadwigi Wielgut-Walczak czytamy tekst zatytułowany "Kreator wewnętrznego świata czyli o rysunkach Stanisława Tabisza":
"...Znakomitymi przewodnikami po niezwykle bogatym dorobku artystycznym Stanisława Tabisza w dziedzinie rysunku są wydane dotychczas katalogi, towarzyszące kilkunastu wystawom, poświęconym tej właśnie części twórczości znanego krakowskiego malarza. Przewodnikami, czyli drogowskazami, pozwalającymi zorientować się (najogólniej) w zawartości ogromnej liczby szkicowników oraz luźnych kart i kartek, od kilkudziesięciu lat zapełnianych przez artystę rysunkami. Dla tych, którzy na bieżąco mogli uczestniczyć i nadal uczestniczą w kolejnych wystawach rysunku Stanisława Tabisza, pamięć doznań i wrażeń wyniesionych z żywego bezpośredniego spotkania z eksponowanymi pracami stanie się dodatkową, niezastąpioną pomocą. Są i inne ważne drogowskazy, o których trzeba pamiętać i do których w wędrówce przez niezwykły świat rysunku Stanisława Tabisza sięgniemy. Należą do nich autorskie komentarze samego twórcy (wziętego krytyka sztuki), naprowadzające na trop jego lektur, inspiracji, szerokich zainteresowań i poszukiwań. Nie wolno zapominać o znaczeniu edukacji artystycznej, jaką odebrał i o wpływie mistrzów, których twórczością się fascynował. Nie powinno się również oddzielać biografii artysty od jego dokonań artystycznych, wszak sztuka karmi się życiem... (...)
Rysunki pojawiały się przy okazji pokazów malarstwa Stanisława Tabisza niemal od pierwszych jego wystaw, od drugiej połowy lat osiemdziesiątych. Były to najczęściej wizerunki fantastycznych zwierząt i ptaków, dopełniające swoją delikatną, nieco kapryśną linią tajemniczy malarski świat obrazów, wykreowany przy pomocy barwnej plamy. I chociaż już wtedy musiały sygnalizować wyraźne zainteresowanie artysty rysunkiem jako odmiennym, pełnoprawnym wobec malarstwa środkiem wyrazu, nie były i chyba nie mogły jeszcze wówczas zostać odebrane inaczej niż jako prace jak gdyby „towarzyszące” malarstwu.
Przełom w kierunku zdecydowanego wydobycia rysunku na plan równoległy z malarstwem nastąpił dużo później. W samym końcu XX wieku, w roku 1998 i 2000, miały miejsce dwie pierwsze wystawy poświęcone wyłącznie rysunkowi; obie o charakterze przeglądowym. Pierwsza, zorganizowana w Galerii BWA w Ostrowcu Świętokrzyskim pokazała wybór prac z lat 1995-1998, druga – w krakowskiej Galerii Osobliwości ESTE – objęła okres dłuższy, bo lata 1987-1999. Artysta, z pewnym jeszcze wahaniem decydując się na upublicznienie swoich prac rysunkowych, wyjaśnia we wstępach do katalogów, że powodem wzrastającej dominacji szkicownika i piórka nad sztalugą i pędzlem stał się intensywny tryb życia i odbywanie licznych podróży, zwłaszcza w okresie kilkuletniej bliskiej współpracy z kabaretem Piwnica pod Baranami (1983-1988). „Efemeryczność moich etiud rysunkowych, tworzonych pod presją kaprysu i podświadomych skojarzeń, wynika z okoliczności i warunków, w jakich one powstają. To stan, jakiemu podlega wyobraźnia człowieka podróżującego, zmieniającego często miejsce pobytu, ale zabierającego ze sobą świat swoich przeżyć i pragnień, niedokończonych spraw, pozostawionych gdzieś tam w innym miejscu, tkwiących głęboko problemów nurtujących człowieka dłużej i – niczym cień – podążających za nim w ślad jego ekspansji i ucieczek” (Pozy i celebry). (...)
Wyróżniona nagrodą im. Wojtkiewicza wystawa Żaglowców w Galerii Raven wyeksponowała zupełnie nowy cykl rysunków, którego nagłe narodziny opisał autor we wstępie do katalogu: „Spod stalówki pióra zaczęły pojawiać się jakieś ostre, trapezowate i trójkątne formy. To był moment na pojawienie się swobodnych skojarzeń. Zobaczyłem na rysunku jakby rozpostarte żagle, owe dziobate i i nożowate formy, które połączyłem zygzakami linii… W dolnej partii kartki dorysowałem płaską sylwetę łodzi i oto ni stąd ni zowąd, w centrum Krakowa, w ciemnym kącie mojego przypadkowego azylu i przelotnego odpoczynku, pojawił się czarno-biały żaglowiec…”
Tytułowe „Żaglowce królestwa wyobraźni” ustawiły się wszystkie pod pełnymi żaglami, przyciągają uwagę wielością fantazyjnych kształtów, dekoracyjnych rozet. . Pomimo nieporuszonej tafli wody, statki i stateczki sprawiają wrażenie ruchu, lekkości, szybkości i siły. Wykorzystują wszak żywioł wiatru do zmierzenia się z inną potęgą przyrody: wodą, przestrzenią mórz i oceanów. Są wcieleniem marzeń o podróżach, odkryciach, przygodach. Wprowadzają nowy powiew na tle znanych nam cykli rysunkowych. Nowy motyw rodzi się właściwie na naszych oczach. Żaglowce przywiezione z wakacji w Chorwacji nadal ustawiają się pod pełnymi, coraz pełniejszymi i gęstniejącymi żaglami. Wyłaniają się z morza w kompletnej ciszy, otoczone ciemniejącym wskutek delikatnego lawowania tłem nieboskłonu. Czasem nie można dostrzec granicy pomiędzy niebem i wodą, mgła wydaje się wówczas bardzo bliska. Pomimo zamglenia olinowanie i żagle pozostają wyraźne, chociaż zdarza się i tak, że olinowanie coraz trudniej zobaczyć, tak bardzo przysłaniają je wciąż powiększające się, nakładające na siebie płaszczyzny żagli, zapełnione wzorzystymi geometrycznymi układami kwadratów i trójkątów. W żaglowcach z Chorwacji Stanisława Tabisza jest coś ogromnie uroczystego, co powoduje, że zaczynają one przypominać pływające świątynie…"
{gallery}aktualnosci_2018/Tabisz{/gallery}
Stanisław Tabisz - urodzony w 1956 roku w Domaradzu (region Podkarpacie). Studia na Wydziale Grafiki (w latach 1977-1978) oraz na Wydziale Malarstwa (w latach 1978-1982) Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie w pracowniach doc. Zbigniewa Kowalewskiego i prof. Tadeusza Brzozowskiego; rysunek w pracowni prof. Zbyluta Grzywacza. Dyplom magisterski zrealizował w pracowni prof. Juliusza Joniaka w 1982 roku. W latach 1983-199 asystent w Pracowni Malarstwa 2 prof. Zbysława M. Maciejewskiego na Wydziale Grafiki ASP w Krakowie, którą prowadzi od 2000 roku. W latach 2002-2008 pełnił funkcję dziekana Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 2005 roku otrzymał tytuł profesora. W 2012 roku wybrany rektorem ASP w Krakowie. W 2016 roku ponownie wybrany rektorem.
W latach 1983-1988 występował w kabarecie „Piwnica pod Baranami” m. In. Współtworząc (wspólnie z Kazimierzem Madejem) scenografię podczas zagranicznych turnee zespołu (Europa, Ameryka Północna). Autor scenografii do koncertów Zbigniewa Preisnera: „Moje kolędy na koniec wieku” w Starym Teatrze w Krakowie (1999) oraz w Teatrze Narodowym w Warszawie (2000). „Biały – czerwony – niebieski” Bielsko Biała, do części kabaretowej koncertu „2016 Dokąd?” w Narodowym Forum Muzyki we Wrocławiu (2016).
W latach 1994-1999 pełnił funkcję sekretarza Zarządu Głównego Związku Polskich Artystów Plastyków. W latach 2002-2014 prezes Związku Polskich Artystów Plastyków Okręgu Krakowskiego.
Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, projektowaniem graficznym, scenografią, krytyką sztuki.
Autor ponad 60 wystaw indywidualnych malarstwa, rysunku i grafiki, m. In. W: Krakowie, Rzeszowie, Krośnie, Częstochowie, Tarnowie, Zielonej Górze, Dębicy, Sandomierzu, Gorlicach, Nowym Sączu, Bydgoszczy, Lublinie, Ostrowcu Świętokrzyskim, Siemianowicach Śląskich, Busku Zdroju, Olsztynie, Kielcach, Mikołowie, Norymberdze, Hilden, Lipsku, Hannoverze, Eltville, Husum. Brał udział w ok. 200 wystawach zbiorowych malarstwa i rysunku w Polsce i za granicą. Autor i współautor koncepcji wystaw problemowych i poglądowych: „Nowa sztuka ze starego Krakowa” – Darmstadt, „Krakowski spleen” – Warszawa, „Martwa natura – pierwsza dama sztuki” – Kraków.
Opublikował kilkaset artykułów i recenzji na temat sztuki, m.in. w: Czasie Krakowskim, Architekturze & Biznes, Dekadzie Literackiej, Dzienniku Polskim, Informatorze ZPAP Okręgu Krakowskiego, Głosie Plastyków, Pokazie, Arteonie, Zeszytach Naukowych ASP w Krakowie, Wiadomościach ASP, Kraków – miesięczniku społeczno-kulturalnym.
