Rektor Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie Prof. Stanisław Tabisz
zaprasza na otwarcia
Dorocznej Wystawy Prac Studentów
wykonanych w roku akademickim 2018/2019
w niedzielę, 9 czerwca 2019 r., o godz. 10.00
w głównym budynku Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie
pl. Matejki 13
Aula ASP
oraz otwarcie
Wystawy Wybranych Prac Dyplomowych
wykonanych w roku akademickim 2018/2019
w niedzielę, 9 czerwca 2019 r., o godz. 12.00
w Pałacu Sztuki Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych
pl. Szczepański 4
Podczas otwarcia dorocznej wystawy prac studentów:
występ chóru „Cantus Firmus” ASP w Krakowie
oraz
wręczenie studentom stypendiów twórczych Santander Universidades
Doroczna Wystawa Prac Studentów 2018/2019 ASP w Krakowie będzie prezentowana w poszczególnych gmachach ASP od 9 do 16 czerwca 2019 r. , codziennie w godz. 10.00 – 18.00
Pl. Matejki 13: malarstwo, scenografia, edukacja artystyczna w zakresie sztuk plastycznych, rzeźba, grafika
Ul. Humberta 3: grafik, architektura wnętrz
Ul. Smoleńsk 9: grafika, konserwacja i restauracja dzieł sztuki, wzornictwo
Ul. Karmelicka 16: grafika, konserwacja i restauracja dzieł sztuki
Ul. Lea 27-29: konserwacja i restauracja dzieł sztuki
Ul. Krzemionki 30: intermedia
Ul. Piłsudskiego 21: malarstwo, architektura wnętrz
Pl. Matejki 4: malarstwo
Ul. Focha 1: grafika
Wystawa Wybranych Dyplomów 2018/2019 ASP w Krakowie będzie prezentowana od 9 do 23 czerwca 2019 r., codziennie w godz. 10.00-18.00
Pałac Sztuki TPSP, Pl. Szczepański 4
Szczegóły w załączonym plakacie
„Nie tylko Dama z gronostajem” to artykuł autorstwa Alicji Duzel‑Bilińskiej i Grzegorza Bilińskiego o interaktywnej rzeźbie Senster zaprojektowanej przez polskiego artystę Edwarda Ihnatowicza w latach 1968–70. Artykuł można przeczytać w najnowszym wydaniu „Wiadomości ASP” (nr 85). Zapraszamy do lektury!
Genesis
Czym więc jest Senster? To rzeźba cybernetyczna, kinetyczny zooid, sterowana komputerem Philips P9501, zaopatrzonym w pamięć 8 kB; konstrukcja ma wysokość ok. 5 m w najwyższej pozycji i rozpiętość podstawy trójkąta ok. 2,5 na 2,5 m. Jego
mechanika opierała się na układzie hydraulicznym, olejowym. Ma części ruchome w postaci wielosegmentowej szyi, osadzonej poprzez wiążący korpus na trzech nogach stałych. Stanowi strukturę przestrzenną, złożoną z rurek stalowych, malowanych. Najbardziej delikatną częścią jest głowica, złożona z czterech mikrofonów zbierających dźwięk otoczenia i pary radarów Dopplera, używanych do lokacji dźwięku dynamicznego w przestrzeni. To właśnie ona, zbierając i lokalizując dźwięki z otoczenia, powoduje ruch szyi rzeźby za tym zlokalizowanym gdzieś w przestrzeni dźwiękiem.
Artykuł można przeczytać na stronie http://www.wiadomosciasp.pl/category/wydarzenia/
Drodzy Studenci/Doktoranci,
zapraszamy do udziału w semestralnej ocenie nauczycieli akademickich Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie.
W dniach od 25 maja do 8 czerwca 2019 roku po zalogowaniu na swoje indywidualne konto w systemie Akademus, będziecie mogli wyrazić swoje zdanie wypełniając anonimowe ankiety oceny nauczyciela akademickiego.
Każdą ankietę można wypełnić tylko raz. Po zatwierdzeniu wszystkich odpowiedzi ankiety stają się nieaktywne na liście (nie ma więc możliwości powrotu do takiej ankiety), a udzielone odpowiedzi zapisują się w bazie danych.
Ankiety zostały przygotowane dla wszystkich nauczycieli akademickich, z którymi mieliście zajęcia w tym semestrze studiów.
Badanie ma charakter dobrowolny i anonimowy, jednakże zachęcamy do wzięcia w nim udziału, ponieważ zebrane oceny zostaną włączone do zbiorczej oceny nauczyciela przez studentów/doktorantów, która zostanie przeprowadzona na koniec roku akademickiego.
Zapraszamy na spotkanie z Dorotą Błaszczak, które odbędzie się w środę, 22 maja 2019 roku o godzinie 12.00 w sali 100 w budynku Akademii Sztuk Pięknych przy placu Jana Matejki 13.
Spotkanie organizowane jest w ramach „Roku Kobiet na ASP” w ramach cyklu „100 artystek na 100”.
Dorota Błaszczak, ur. 1961, absolwentka, doktor sztuki, adiunkt na Wydziale Reżyserii Dźwięku na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie prowadzi zajęcia związane z dźwiękiem interaktywnym i projektami multimedialnymi. Pracuje przy zbiorach dźwiękowych w Archiwum Polskiego Radia: rekonstrukcja dźwięku, mastering, udostępnianie zbiorów, aktywna archiwizacja poprzez projekty interaktywne.
Dźwięk i słuchanie są podstawą jej instalacji i projektów interaktywnych, a prace stają się narzędziami do poznania i słuchowego doświadczenia baz danych, radiowych zbiorów dźwiękowych i obiektów otoczenia. Instalacje interaktywne prezentowane były w ramach Biennale Sztuki Mediów WRO („Przesłuchanie danych. Nośniki. Sonifikacja metadanych z Archiwum Polskiego Radia”, 2015, „Daily Data Orchestra”, 2019) , Stolicy Kultury we Wrocławiu („Fale pamięci. Wrocław w dźwięku radiowym”, 2016), Pikniku Naukowego Polskiego Radia i Centrum Nauki Kopernik („Rysunek dźwiękowy”, 2014, „Odbiornik 90-lecia”, 2015). Prace dźwiękowe znalazły się w programach Musica Electronica Nova („Zapisane na taśmie”, 2016), Phonurgia Nova („Augmented Radio Listening”, 2018), Radiophrenia („Inherited Sounds”, 2019).
Pracowała przy produkcjach filmowych, dubbingu, realizacji i koncertach muzyki elektroakustycznej (w ramach Festiwalu Warszawska Jesień).
Przebywając w The Banff Centre for the Arts w Kanadzie zajmowała się nagraniami muzycznymi oraz tworzyła dźwięk do form audialnych i audiowizualnych (Andrzej Syska “The Skies Full of Stars”, 1991, Dick Higgins „Storm Riders”, 1991, Vern Hume „Fortress of Solitude”, 1992, instalacja własna „The Voice in the Machine”, 1992). Współpracowała przy tworzeniu dźwięku do projektów wirtualnej rzeczywistości w trakcie rezydencji artystycznych „Bioapparatus” (1991) i „Art and Virtual Environment Project” (1991-1993), w czasie których powstały m.in. projekty: Lawrence Paul Yuxweluptun „Inherent Rights, Vision Rights” (1992), Brenda Laurel, Rachel Strickland „Placeholder” (1993), Perry Hoberman „Bar Code Hotel” (1993), Toni Dove, Michael Mackenzie „Archeology of a Mother Tongue” (1993). Część projektów prezentowana była w galeriach sztuki w Ottawie i w Oslo, „Bar Code Hotel” jest obecnie częścią kolekcji ZKM w Karlruhe.
Współpracowała z Char Davies przy tworzeniu dźwięku (wraz z kompozytorem Rickiem Bidlackiem) do środowisk wirtualnych „Osmose” (1995) i „Ephemere” (1998). Uczestniczyła w ich remasteringu (2014-2016). Oba projekty były wystawiane m.in. w Kanadzie, USA, w Wielkiej Brytanii i w Australii (w latach 1995 – 2007).
Projektowała dźwięk do wczesnych gier komputerowych (m.in. „Street Rod“, „Tunnels of Armageddon”, „Blockout”, „Vegas Gambler”, „Rings of Zilfin”, w latach 1986-1991)
Dzisiaj (17 maja 2019) o godzinie 17, z okazji Nocy Muzeuów i w ramach 7 edycji Festiwalu POLIKULTURA, w budynku hotelu Cracovia rozpocznie się wystawa INADREM.
INADREAM to projekt studentów Wydziału Architektury Wnętrz zrealizowany wspólnie z Muzeum Narodowym w Krakowie oraz ze studentami Instytutu Kultury Uniwersytetu Jagiellońskiego w ramach siódmej edycji POLIKULTURY
projekt studentów UJ Instytutu Kultury i ASP Wydziału Architektury Wnętrz w ramach 7 edycji POLIKULTURY
Autorzy: Wiktoria Bocian, Anna Bojko, Julia Borówko, Radosław Chybowski, Aleksandra Dąbek, Aleksandra Dyl, Aleksandra Gajoch, Paulina Hycnar, Małgorzata Hytroś, Anna Kociucka, Zofia Mackiewicz, Andżelika Nabiałek, Władysława Wiernikowska, Jakub Wydra przy współpracy ze studentami Koła Naukowego IN AW BASTA!
koordynator: Maciej Głogowski
Trzy pokoje, a każdy z nich wygląda jakby został opuszczony przez swojego właściciela dopiero przed chwilą. Każdy z nich wydaje się być zamieszkany przez inną osobę, a jednak wszystkie z nich coś łączy. Pozwalają zapytać: kim dla Ciebie jest mieszkaniec? Celem instalacji jest zderzenie wizji kreowanej przez domyślnego właściciela pokoju z jego własnym zachowaniem oraz odbicie go, przez pryzmat naszego wyobrażenia na temat mieszkańca. Taki obraz sytuacji, także poprzez zwrócenie uwagi na współczesne problemy, pozwoli postawić widzom pytanie: jaki jest nasz rzeczywisty obraz? To zderzenie, niejednokrotnie przybierające obraz odbicia w krzywym zwierciadle, wyrażone zostanie w specjalnie przekształconej przestrzeni dawnego hotelu Cracovia, składającej się z 3 pokojów. Każdy z nich, za pomocą zestawu mniej lub bardziej osobistych przedmiotów, ma za zadanie stworzyć w oczach widza wizerunek innego mieszkańca. Wydarzenie odbywać się będzie przez dwa dni: piątek i sobotę (17 i 18 maja 2019), w trakcie trwania zarówno całego festiwalu, jak i krakowskiej Nocy Muzeów, podczas której będzie dostępna dla zwiedzających.
Kobiety IN-Art
projekt studentek Wydziału Architektury Wnętrz ASP w Krakowie
autorzy: Aleksandra Strączek, Dominika Łątka, Emilia Grzesik, Aleksandra Mędrecka
koordynatorzy: Tomasz Wesołowski, Wojciech Kapela
Projekcja pt. "Kobiety IN-Art " przedstawia sylwetkę kobiecą w różnych wcieleniach artystycznych. Zaznacza tym samym jej obecność w sztuce, uwydatnia subtelność działań a także jej tajemniczą naturę . Widzimy kolejno kobietę malującą, rzeźbiącą, projektującą architekturę oraz ubiór. Projekt od początku tworzony był z myślą o uhonorowaniu działań artystek krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, w czasie ostatnich stu lat.
Ponieważ miejscem wystawy jest Hotel Cracovia, zdecydowałyśmy się na wprowadzenie konkretnej artystki, która wyraźnie wpisała się w historię Krakowa dzięki znajdującej się tam słynnej złotej mozaice. Projekcja zostanie wyświetlona właśnie na dziele Krystyny Zgud-Strachockiej aby podkreślić solidarność kobiecych działań oraz umocnić ich pozycję w środowisku artystycznym.
Miasto wyobrażone / dom idealny w oparciu o Niewidzialne miasta Italo Calvino
projekt studentek Wydziału Architektury Wnętrz i uczestniczek Środowiskowych Studiów Doktoranckich* ASP w Krakowie
autorki: Aleksandra Basa, Klaudia Dębska, Natalia Hudzik, Katarzyna Kijowska, Angelika Leś, Karolina Łubkowska, Joanna Olech*, Paulina Pasztaleniec, Barbara Rosół, Dominika Sokół, Magdalena Stolarz, Paulina Zwolak*
projekt zrealizowany w I Pracowni Projektowania Architektury Wnętrz Wydziału Architektury Wnętrz ASP w Krakowie
koordynatorzy: prof. dr hab. Elżbieta Pakuła-Kwak, dr Joanna Łapińska, mgr Paulina Zwolak – uczestniczka Środowiskowych Studiów Doktoranckich
… tworzymy nieoczywiste, wielowymiarowe, oniryczne przestrzenie, używając rzeczywistej, taktylnej, trójwymiarowej materii. Jak daleko potrafimy wyjść poza codzienność?
Czy z prostych, zwykłych materiałów można budować język form i przestrzeni równoległy do języka literatury?
„W każdej epoce ktoś, patrząc na współczesną mu Fedorę, wyobrażał sobie, w jaki sposób uczynić z niej miasto doskonałe, ale podczas gdy budował jej miniaturowy model, Fedora przestawała już być taka jak przedtem i to, co wczoraj jeszcze stanowiło jej możliwą przyszłość, stawało się tylko zabawką w szklanej kuli.” (I. Calvino, Niewidzialne miasta)
Na ile sugestywny może być obraz / przestrzenny zapis bycia w świecie na krawędzi „dzisiaj” i „kiedyś” – na pograniczu rutynowych działań i snu, który jest nieprzewidywalny…
Mgliste marzenie o zamieszkiwaniu, współistnieniu zderzone z oporem materii – ze wspólnym budowaniem modeli innych miast, innych domów, innych krajobrazów – po, przed, poza…
Indywidualne asocjacje przedmiotu, przestrzeni i słowa w złożonych konfiguracjach współdziałania stają się zapisem intertekstualnym – nieustannie odnawiającym się tekstem, wciąż na nowo konstruowanym…
Intro_przestrzeń możliwa
autor: Patrycja Ochman WAWASP Kraków
Intro do przestrzeni możliwej jest zaproszeniem do doświadczania przestrzeni, która sama w sobie jest katalizatorem wrażeń, wystarczy podjąć z nią grę, na wzór tej podejmowanej przez literatów, myślicieli, futurologów....Intro zachęca do skupienia na reakcji zmysłów na otaczającą przestrzeń i wypełniające ją zdarzenia. Nie potrzebujemy nadmiaru, dotyczy to zarówno rzeczy, które gromadzimy w czasie życia, jak i informacji, które dominują naszą percepcję przestrzeni. Wejście w możliwe przestrzenie jest jedną ze ścieżek poszukiwania inspiracji dla projektanta i odnajdywania w architekturze nowych znaczeń i funkcji.....Każda przestrzeń zawiera w sobie swoje możliwe i niemożliwe wersje, w zależności od wiedzy, świadomości i wyobraźni.... Przenoszenie i nakładanie na siebie materii z różnych światów pozwala budować inne, możliwe przestrzenie, zupełnie jak robił to Lem, Schulz, Kafka czy bracia Quay. Wystarczy pozwolić przestrzeni przemówić.
Intro umożliwia architekturze ucieczkę z kontekstu, w który została wbudowana, daje jej możliwość zagrania głównej roli.
Sygnał do szumu
autor: Patrycja Ochman WAWASP Kraków
Sygnał do szumu to eksperymentalne badanie metod doświadczania przestrzeni przez człowieka. Każde badanie naukowe zaczyna się od postawienia pytania. Zamiast pytać czym jest przestrzeń, lepiej zastanowić się jak ona działa – pełniąc czynne (a nie bierne) tło, w które wpisani są ludzie. Przestrzeń w badaniu jest zatem pojmowana czasownikowo, a nie rzeczownikowo. Jako przestrzeń działania – dynamiczna nie poprzez fizyczne czynności, a poprzez aktywność intelektualną człowieka. Człowiek może oddziaływać na przestrzeń posługując się mechanizmami wyobraźni, zmieniając i kształtując na poziomie intelektualnym i mentalnym relacje wypełniających ją treści.
Sygnały do szumu to emitowane w trakcie badania wizualno-dźwiękowe impulsy do przestrzeni, które mają na celu przełamanie schematów postrzegania jej, rozumienia i doświadczania.
Sygnał do szumu to test dla przestrzeni polegający na wystawianiu jej na próby, poszerzaniu jej znaczenia do granic możliwości, by otrzymać od niej sygnał zwrotny, dowiedzieć się w jaki sposób przestrzeń odbija wysyłany przez człowieka ładunek myślowy, wyobrażeniowy (sygnał) – jak oddziałuje na człowieka.
Sygnały zawierają w sobie włókna realnej rzeczywistości, stanowią medium. Medium, które wyrwie z letargu uśpioną czujność zmysłów i pozwoli na zmianę kilku wyobrażonych współrzędnych w przestrzeni, w której na co dzień żyje człowiek.
Sygnał do szumu to podjęcie próby wyrwania się z otępiającego, usypiającego czujność szumu.
Sygnał do szumu ma na celu wyostrzenie zmysłów do odbioru wrażeń estetycznych bezpośrednio z codziennej przestrzeni.
Sygnał do szumu inicjuje powstawanie nowych wrażeń, zachęcających do kreatywnego badania – uczestniczenia w przestrzeni
SPAZIO POLIFONICO
przestrzeń w oparciu o wyobrażenia dźwiękowe
projekt realizowany na Wydziale Architektury Wnętrz ASP w Krakowie
autorzy : Edyta Ptasznik, Julia Stradowska, Marta Wawryniuk, Isaure Boutoille (ESAG Penninghen Paris, France)
koordynatorzy: Bożena Błażewicz, Joanna Kubicz
Wystawa rozpocznie się dzisiaj (17 maja 2019 o godzinie 17) w ramach Nocy Muzeów, w budynku hotelu Cracovia, ulicy Focha 1 i potrwa do 26 maja 2019. Mozna ją zwiedzać od godziny 12 do 18.